Voor de rubriek zijn we deze keer bij Joop Hoefnagels. Joop verontschuldigt zich meteen; hij is niet zo trouw. Bij uitwedstrijden is hij er nooit. En thuis is hij er ook weleens niet….. Toch is hij de laatste jaren met grote regelmaat langs de lijn te vinden op Walburgen als supporter van ons eerste elftal. Ook al heb je je roots dan niet in Gendt liggen en ben je niet groot geworden bij de Bataven, we zijn blij met iedereen die komt kijken en zo de club komt steunen.
Joop komt uit Brummen en heeft daar vroeger ook gevoetbald bij de plaatselijke club. Hij was een hele snelle linksbuiten. Door zijn snelheid werd er liep hij te vaak buiten spel gegeven en werd er te vaak aan de noodrem getrokken. De lol ging er zo wel af en hij concludeerde dat hij toch meer een atletiek-man was. Hij sloot zich aan bij de atletiekvereniging in ApeldoornZevenaar en ging ‘hardlopen’. Het liefst het snellere sprintwerk. Uiteindelijk is hij nu nog steeds verbonden met de atletiekwereld en een de club uit Zevenaar waarvan hij medeoprichter is. Daar zijn ze op dit moment bezig met een nieuwe accommodatie en Joop is daar druk mee. Ook is hij actief als jurylid bij atletiekwedstrijden. Nationale en internationale wedstrijden. Joop vertelt over een NK atletiek, over het Omnisport Apeldoorn en de Fanny Blankers-Koen wedstrijden in Hengelo. Van 4-10 juli is de EK atletiek in Nederland en daar zit hij dan in het technisch informatie centrum. Daar kunnen alle internationale coaches (en anderen) terecht met al hun technische vragen. Al met al vergt dit heel wat voorbereiding en heel wat vrije tijd. Wie staat er ooit bij stil of de tijd waarop Daphne Schippers moet lopen wel uit komt voor de Nederlandse televisie? Komt het wel uit met de voetbalwedstrijden van het EK? Of misschien moet Max Verstappen wel rijden of is er een belangrijker bergrit in de Tour.
Is Joop dan zelf nog actief met atletiek bezig? “Nee, dat houdt een keer op”, zegt hij. Hij tafeltennist nog wel. Dat is ooit zo gekomen toen zijn dochter Jantine ging tafeltennissen. Als fanatieke, sportieve vader ging Joop altijd met haar mee. Jantine was een verdienstelijk tafeltennisster en dat houdt dan ook meteen in dat je wedstrijden ver weg speelt. Natuurlijk moet er dan gereden worden, gecoacht en van het een komt het ander. Voor je het weet zit je ook daar in het bestuur en als je wat te zeggen wilt hebben moet je er ook iets mee doen. Bij de Bataven houdt Joop dan ook wijselijk zijn mond.
Hoe is Joop eigenlijk in Gendt terecht gekomen? In de jaren 70 werkte hij bij de Akzo in Nijmegen. Hij woonde toen met zijn vrouw Fieneke en dochters Jantine en Tanja in Didam. Toch elke keer een eind rijden naar Nijmegen. Via Fons Verhoeven kwam hij toen bij het durpke Gendt. Nog nooit eerder van gehoord maar uiteindelijk is het gezin in 1977 verhuist van Didam naar de Langstraat in Gendt. Na een aantal fusies werd Capgemini zijn werkgever en daar is hij tot aan zijn pensioen werkzaam geweest als consultant informatica. Joop heeft heel veel in het buitenland gezeten voor zijn werk en was dus erg vaak van huis. Mede daarom is het voetbal bij de Bataven ook iets van de laatste jaren. Als je dan een keer thuis bent is het wel gezellig om daar ook te blijven.
Joop herinnert zich nog uit de tijd dat hij in Londen zat, dat hij met collega’s naar de wedstrijd Nederland- Ierland ging in december 1995. Beslissend voor deelname aan het EK. Op Anfield road, met een geweldige sfeer. Nederland won uiteindelijk de wedstrijd met 2-0 en Jack Charlton (coach Ierland) nam afscheid. Het ‘You never walk alone’ klonk uit de stadionspeakers…..kippenvel!
Ook had hije weleens een te grote mond in het buitenland. In Franrijk ooit; Nederland zou het weleens even maken. Werden ze dik ingemaakt door de tegenstander en wist je niet zoveel meer te zeggen.
“In 1990 was ik in Duitsland”, zegt Joop. “Je weet wel, met het spuugincident van Rijkaard en Völler”. De volgende dag kwam Joop natuurlijk Duitsers tegen die hun mond niet dicht wilden houden. Ze wilden Joop weleens iets vertellen over die Rijkaard! “Eh Rijkaard, dat is toch die tennisservoetballer”, zei Joop, “wat is daar mee?” Einde gesprek, de Duitser droop af en Joop hoefde zich niet te verantwoorden voor Rijkaards gedrag.
Zo komen we toch weer bij het voetbal aan. Joop vertelt ooit één keer naar een uitwedstrijd van de Bataven te zijn geweest, in Apeldoorn bij AGOVV. Het ging ergens om maar wat hem vooral bij is gebleven is dat iemand zijn been brak. Nu hij met pensioen is, heeft hij wat meer tijd en komt bij de thuiswedstrijden regelmatig kijken. Ook willen Joop en Fieneke nog heel veel reizen. Tja en dan schiet het voetbal er weer bij in. Enthousiast vertelt Joop over hun reizen naar Bhutan, Patagonië, Australië, Canada, de Galapagoseilanden. Prachtig allemaal. Maar net zo enthousiast is hij over ‘met de caravan weg’ naar Spanje en Portugal. Omdat hij nu erg druk is met de voorbereidingen op het EK Atletiek, heeft hij dit jaar de laatste thuiswedstrijden mee kunnen maken van het eerste maar meestal zijn ze rond deze tijd wel weg.
Joop heeft niet echt een mening over spelers of trainers. Hij vindt de huidige trainer meer rust uit stralen en dat komt meestal wel ten goede aan de teamprestaties. Wel merkt hij dat, sinds hij donateur is en vaker komt, hij ook steeds meer wilt zien. Was het eerst gewoon lekker een paar uurtjes kijken, langzaam wil je dan ook dat het een goede wedstrijd is en spelers er voor gaan. Wat hem wel opvalt is dat voetballers, ook bij de Bataven, soms zo onverstandig reageren. Dan heb je weer een kaart of een schorsing te pakken. Probeer deze emotionele reacties om te zetten in krachtige acties! Een mooie uitspraak om mee af te sluiten.
↧