In memoriam Theo Eltink
Gisteren bereikte ons het droevige bericht dat ons zeer gewaardeerde erelid Theo Eltink op 84-jarige leeftijd is overleden. Ondanks dat ons bekend was dat zijn gezondheid achteruit ging, kwam dit toch onverwacht.
Theo werd op 12-jarige leeftijd lid van onze vereniging en begon zijn carrière bij de junioren. Zijn voetballoopbaan speelde zich voornamelijk af bij de lagere elftallen. Voor Theo gold echt ‘meedoen is belangrijker dan winnen’. Veelal was hij keeper (met de te grote handschoenen) van het derde en het vierde elftal.
In 1965 werd hij, al vrij snel na zijn periode als speler, leider van een van de elftallen. Zo is hij jarenlang leider geweest van het derde elftal en heeft hij vele trainers en spelers meegemaakt. Kenmerkend daarbij waren zijn notitieboekje, waarin alles werd genoteerd zodat er nooit meningsverschillen ontstonden (want wat in het boekje stond, was de waarheid), zijn stofjas en zijn onafscheidelijke sigaar (waar hij later toch afscheid van heeft kunnen nemen). Velen zullen zich hem zo herinneren. Na 43 jaar is Theo in 2008 gestopt als leider.
Intussen was hij, na het stoppen als zelfstandig ondernemer, in 1994 ook als vrijwilliger begonnen bij de Walburgboys. Steevast elke morgen om 9.00 uur werd er gestart met koffiedrinken, met extreem veel koffiemelk erin en het liefst met een stukje gebak erbij. In het begin deed Theo allerhande onderhoudsklussen op het sportpark. Als snel kwam daar het wassen van de shirts bij, het schoonmaken van de kleedkamers, het helpen uitlijnen van de velden en het nodige las- en schilderwerk.
Theo was een man van de paperassen en alles werd dan ook in de boeken genoteerd. Zo werd bijgehouden wanneer er iets werd aangeschaft en werden elke maandag de standen van het gas, water en licht genoteerd. Hier zag je de ondernemer in Theo terug.
Naar mate hij ouder werd, verschoven de taken wat. Ondanks zijn leeftijd bleef hij tot het laatst bezig met het verzorgen van het sportpark. Theo zorgde ervoor dat op het hele sportpark geen onkruid te vinden was, al moest hij daarvoor op zijn knieën. Alles wat hij deed, deed hij immers grondig.
De laatste jaren ging de gezondheid van Theo steeds meer achteruit en we zagen hem dan ook helaas steeds minder op het sportpark.
Met het overlijden van Theo verliezen we een Batavier in hart en nieren. Wij zijn hem enorm veel dank verschuldigd voor alles wat hij voor de Bataven heeft betekend.
Theo, we zullen je heel erg gaan missen!
Bestuur, Walburgboys en Supportersvereniging v.v. De Bataven
↧